انفاق
حضرت رضا، (علیه السلام)، به حضرت جواد(علیه السلام) مرقوم فرمود: «شنیدم غلامان تو وقتى سوار مىشوى، تو را خارج مىکنند از در کوچک، آنها بخل مىکنند و مىخواهند تو به کسى چیزى ندهى. به حق من بر تو که بیرون رفتن و داخل شدنت نباشد مگر از در بزرگ. و وقتى سوار شدى همراه خود طلا و نقره بردار و هیچ کس از تو سؤالى نکند مگر آنکه به او عطا نمایى. و از عموهاى تو هر کس از تو سؤالى کرد، کمتر از پنجاه دینار به او مده، و اگر بیشتر خواستى بدهى، اختیار با تو است. و من اراده کردم به این امر اینکه خداوند مقام تو را رفیع فرماید، پس انفاق کن و ترس مکن که خداوند بر تو سختگیرى فرماید.»
شرح چهل حدیث، ص403
زیارت امام رضا(علیه السلام)
من از شما آقایان که از راه دور و از مرکز ولایت و از محل قدس ملکوتى آمدید تشکر مىکنم. چه سعادتى دارید که چشمهاى شما به آن بارگاه عظیم ملکوتى باز میشود و در آن حرم شریف؛ مرکز علم و مرکز ملائکة اللَّه مىروید و ما حسرت آن را داریم.
صحیفه امام،ج12 ،ص 106
«زیارت امام هشتم(ع) آرزوی من است، لکن با وجود گرفتاری هایی که دارم و از طرفی ملاقات های اجتماعی، برایم امکان ندارد و نمی توانم مسافرت کنم. امیدوارم که این توفیق نصیبم گردد» روزنامه کیهان - 13 / 8 / 58
...آرامش ملت
حضرت رضا (علیه السلام) در آن ابتلائاتى که داشت و در آن مصیبتهاى معنوى که برایش وارد مىشد، بدون اینکه یک اختلافى ایجاد کند، با آرامش، راه خودش را به پیش مىبرد. مقید بود به اینکه آرامش ملت را حفظ کند.
صحیفه امام ،ج13،ص426
مرکز ایران آستان قدس است
این میهمانهاى عزیز از جایى مى آیند که دلهاى ملائکة اللَّه به آنجا متوجه است. اصلًا مرکز ایران آستان قدس است. و ما امیدواریم که همه ما را خداوند از خدمتگزاران آستان قدس رضوى- سلام اللَّه علیه- قرار بدهد. و شماها چقدر خوشبخت هستید که در آن آستان زندگى مى کنید، چه آنهایى که خدمتگزار مستقیم آستانه هستند و چه آنهایى که در آستان مقدس، خدمتگزار به ملت و اسلام و جمهورى اسلامى هستند. همه نیروها، همه قدرتها در هر جا هستند، محتاج به توجه خاص حضرت رضا- سلام اللَّه علیه- هستند. شما برادرانى که در آستان مقدس مستقیماً کار مىکنید، از خوشبختى بزرگى برخوردارید که شاید خیلى توجه به او نباشد. و من امیدوارم که ان شاء اللَّه تعالى، به برکت آن آستان مقدس، جمهورى اسلامى همان طورى که تا کنون پیروزمندانه پیش رفته است، از این به بعد هم پیش برود و این جمهورى اسلامى باقى باشد با اسلامیت خود تا ، زمانى که به حضور بقیّة اللَّه این جمهورى مشرّف شود و مسائل را در خدمت ایشان حل کند.
صحیفه امام، ج16، ص: 388