پايگاه اطلاع رساني معاونت فرهنگي تربيتي مركز آموزش هاي غيرحضوري

هفتم صفر به روایتی سالروز شهادت امام دوم شیعیان است و به این مناسبت، به انتشار دلیل تفاوت مدل تعامل امام حسن (علیه السلام) و امام حسین (علیه السلام) با حاکمان وقت خواهیم پرداخت.

پيشوايان پاك دين علیهم السلام به دليل بهره مندي از ويژگي عصمت و دوري از عصيان و اشتباه، برترين مربيان اخلاق براي انسان، به ويژه براي دوستداران و پيروان خود به شمار مي روند. ايشان، بهترين الگوي اخلاقي به دور از هر گونه كژي براي انسان اند...

موضوع شناختن عوامل تربیت در این مقال، افزون بر اهمیتی که در خود مسئله تربیت است، به دیدگاه‌های شخصیتی برمی‌گردد که خود، نمونه بارزی از یک انسان کامل و تربیت‌یافته در مکتب نبوی، علوی و فاطمی است.

ممکن است این پرسش به ذهنها خطور کند که بعد از صلح امام حسن(علیه السلام) با معاویه، زمینۀ خلافت و ریاست او بر مسلمانان هموار شد، پس چه ضرورتی داشت که دست خود را به خون پاک سید جوانان بهشتی حسن بن علی(علیه السلام) آغشته کند؟

به شهادت تاریخ، امام حسن علیه السلام فردی بسیار شجاع و با شهامت بود و هرگز ترس در وجودش راه نداشت. او در راه پیشرفت اسلام، از هیچ گونه جانبازی دریغ نمی ورزید. نمونه این جانبازی ها در جنگ جمل، در رکاب امیرمؤمنان علیه السلام است که ایشان از یاران دلاور و شجاع علی علیه السلام پیشی می گرفت و بر قلب سپاه دشمن، حملات سختی می کرد.

گرفتاری از دوستان، يكي از دردهاي جامعه امروز ما نیز هست و همواره در ميان ياران انقلاب كساني هستند كه در مسیر حفظ ارزشها و مبارزه با طاغوتها، دچار لغزشهاي فكري و سياسي مي شوند و از جبهه متحد حق كناره می گيرند.

يكی از انتظارات امام حسن عليه السلام از شیعیان اين است كه بندگان الهی در كنار علم و انديشه، اهل تلاش و عمل باشند.

مورّخان نوشته اند: «حضرت مجتبی عليه السلام » در طول عمر خويش دو بار تمام اموال و دارايی خود را در راه خدا خرج كرد و...

امام حسن علیه السلام در طول زندگی پر برکتش همواره در راه هدایت و ارشاد مردم گام بر می داشت و شیوه ی برخوردش با عموم مردم - حتی دشمنان - چنان جالب و زیبا بود که همه را به خود جذب می کرد. امام حسن علیه السلام در طول زندگی پر برکتش همواره در راه هدایت و ارشاد مردم گام بر می داشت و شیوه ی برخوردش با عموم مردم - حتی دشمنان - چنان جالب و زیبا بود که همه را به خود جذب می کرد.

در آن صبح زیبا وقتی که آفتاب از لابه لای کوه ها و صخره ها و نخلستان ها عبور کرد و بر فراز آن خانه رسید ـ خانه ای که مرکز تمامی خلقت بود ـ دانست که از برای محمد(صلّی الله علیه و آله و سلّم) مقصد خلقت از آغوش علی (علیه السّلام) و دامان فاطمه (سلام الله علیها) غنچه ای نو شکفته رسیده است...